alleen verder...

Nadat de auto met familie en Marian is weggereden, voel ik me erg verlaten. Ik zie op tegen de tocht alleen en hoop de drive om verder te gaan toch nog te vinden. Het landschap en de dorpen waar ik de komende dagen doorheen loop helpen niet echt om het goede gevoel terug te krijgen. Het platteland van Frankrijk ligt er maar verlaten bij en de meeste dorpjes zijn uitgestorven en hotels en horeca blijken vaak gesloten. Ik ben de eerste dagen blij met alle lekkers dat de zussen van Marian mij hebben toegestopt. Mijn tocht loopt via Bragelogne, Tonnerre, Besse sur Cure, uiteindelijk naar Vezelay. Dan zitten er zo'n 650 km op. Ik loop gemiddeld zo'n 35km per dag. Onderweg naar Tonnerre ontmoet ik twee pelgrims die met de tent onderweg zijn. Een van hen draagt een rugzak die 26 kilo weegt, ben benieuwd hoe ver hij daar mee komt, ter vergelijk die van mij weegt zo'n 12 kilo en de eerste dagen heb ik aan dat gewicht ook moeten wennen. Het is af en toe flink warm 30 tot 35 graden en dat is niet echt mijn temperatuur. In Besse sur Cure kan ik logeren bij een oud-pelgrim die na zijn pensionering hier pelgrims onderdak biedt.Zelf liep hij in 2002 naar Santiago en zegt dan ook te weten wat een pelgrim nodig heeft rust en wassen. Alleen geeft hij me met alle goede bedoelingen geen moment rust, hij laat me de kerk zien en maakt een maaltijd klaar waardoor ik tot ong. 22.00 aan tafel met hem zit. De dag erna loop ik in een hitte van 35 gr. richting Vezelay
Gelukkig loop ik veel door het bos. In Vezelay geslapen bij de zusters in het dortoire, een zaal met dertien bedden, maar ik ben er alleen. Ik besluit om hier een rustdag te nemen om mijn voeten wat rust te gunnen en wat bij te slapen en te eten. Na Vezelay gaat het richting Corbigny, Premery, Nevers, Valigny. Vandaag stuur ik mijn routeboekjes en dagboek terug naar huis. Ik ben nu ongeveer een weekje alleen op weg en begin wat te wennen aan mijn leven als pelgrim alleen op weg.....